Τρία χρόνια από την υπογραφή του μνημονίου, η Κυβέρνηση, η Ε.Ε και το
ΔΝΤ συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο προωθώντας απολύσεις, ανεργία,
φτώχεια, ακρίβεια, περικοπές στους μισθούς, κατάργηση κάθε κοινωνικής
υπηρεσίας και συνδικαλιστικού δικαιώματος. Στο δρόμο αυτό μας οδήγησαν
συνειδητά, το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης και όλος ο εσμός των
διαφόρων χρηματιστών, τραπεζιτών, διαμεσολαβητών με σκοπό α) να
αποζημιωθούν οι δανειστές τοκογλύφοι και οι ντόπιοι κλεπταποδόχοι όσο
γρηγορότερα και πληρέστερα γίνεται, ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντά
τους, β) να ολοκληρωθούν οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις στην εργασία,
στην κοινωνία, στην πολιτική και να παραδώθει ότι απέμεινε απο τις
κατακτήσεις ενός αιώνα, μήπως και πάρει πάλι μπροστά η κεφαλαιοκρατική
μηχανή, γ) να βγει στο σφυρί, χωρίς σοβαρές αντιδράσεις ολόκληρη η
δημόσια περιουσία (ΔΕΗ, Αγροτική, ΔΕΠΑ, Ταμιευτήριο κ.α.).
Ένα, δύο, τρία, πολλά μνημόνια θα υλοποιούν συνεχώς τη στρατηγική αυτή, διαλύοντας ουσιαστικά ολόκληρη την κοινωνία: με 1.500.000 ανέργους κάθε μορφής, με περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και προνοιακά επιδόματα, με ολοκληρωτική κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, με κατάργηση της επικουρικής ασφάλισης, διάλυση του ΕΣΥ (κλείσιμο κλινικών, κατάργηση έως και 10.000 κλινικών), κατάργηση σχολών και τμημάτων ΑΕΙ-ΤΕΙ, κλείσιμο σχολείων κλπ.
Οι εξελίξεις στο φάρμακο και ευρύτερα στην υγεία και οι συνέπειες στους εργαζόμενους
Στην Υγεία η εικόνα είναι τραγική: Καταρρέουσα πρωτοβάθμια περίθαλψη, περικοπές δαπανών για τα Νοσοκομεία για φάρμακα, υλικά, εξετάσεις, προσωπικό, εφημερίες, συνεχείς αυξήσεις του ποσοστού συμμετοχής των ασφαλισμένων με ταυτόχρονη αύξηση των υποχρεωτικών ασφαλιστικών εισφορών στα Ταμεία! Απογευματινά ραντεβού στα Δημόσια Νοσοκομεία που έχουν εισιτήριο 70ευρω! Μείωση προσωπικού, απαράδεκτες συνθήκες παροχής των ιατρικών υπηρεσιών (ελλείψεις υγειονομικού υλικού – κλινών σε εντατικές, φαρμάκων, αντιδραστηρίων), δυσκολία προσέγγισης στο σύστημα Υγείας των ανασφάλιστων, των φτωχών, των μεταναστών. Και βέβαια οι ίδιες συνθήκες επικρατούν και για τους εργαζόμενους στα ιδιωτικά νοσοκομεία, κλινικές, διαγνωστικά κέντρα, εργαστήρια.
Ειδικότερα στο φάρμακο, η απαίτηση για «εξοικονόμηση» 2 δις από τα φάρμακα (2ο μνημόνιο και οι δεσμεύσεις που έχουν ήδη υπογραφεί για μείωση των τιμών των γενοσήμων στο 60% της τιμής των πρωτοτύπων) θα έχει σαν συνέπεια την αποδιάρθρωση της ντόπιας παραγωγής, το πέταγμα στο δρόμο χιλιάδων εργατών και εργαζομένων που θα προστεθούν στους χιλιάδες που έχουν ήδη απολυθεί. Ταυτόχρονα, υπολογίζουμε ότι υπάρχει μείωση των εργαζόμενων ευρύτερα στον κλάδο της υγείας, της τάξης του 30%, η οποία συνεχίζεται και εντείνεται.
Αλλά και για όσους θα συνεχίσουν να εργάζονται ακόμη, οι συνθήκες εργασίας θα χειροτερεύουν διαρκώς, οι μισθοί και τα ασφαλιστικά δικαιώματα θα περιορίζονται. Η εργοδοτική αυθαιρεσία περνάει μέσα από την καταστρατήγηση της κλαδικής συλλογικής σύμβασης και τη γενίκευση ατομικών συμβάσεων εργασίας καθώς η Τρόικα απαιτεί την πλήρη κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων. Ήδη το ωράριο παραβιάζεται κατά το δοκούν, μειώνονται οι αποζημιώσεις για τα εκτός έδρας και τα συνέδρια, εφαρμόζονται ατομικές συμβάσεις για μερική απασχόληση, μείωση ημερών εργασίας, μείωση μισθών. Η εικόνα αυτή αποτυπώνεται με εντονότατο τρόπο και στους υπαλλήλους των φαρμακείων, όπου τα βάρη από την διεύρυνση του ωραρίου, τη μείωση του τζίρου και τις απλήρωτες οφειλές των ταμείων μεταφέρονται στις πλάτες των εργαζομένων με πολλές απλήρωτες ώρες δουλειάς, δραστικές μειώσεις μισθών κ.ο.κ.
Η διάλυση της δημόσιας ασφάλισης για τους εργαζόμενους στο φάρμακο
Από 01/03/2013 το ΤΕΑΥΦΕ από ΝΠΔΔ μετατράπηκε σε ΝΠΙΔ και διέπεται από το νομοθετικό πλαίσιο για την επαγγελματική ασφάλιση (ν.3029/2002). Με την πράξη αυτή ολοκληρώνεται ο μακρύς δρόμος των αναδιαρθρώσεων που ξεκίνησαν την δεκαετία του ‘90 και που τελικό στόχο έχουν την καθιέρωση και κυριαρχία της ιδιωτικής ασφάλισης.
Από την σημιτική διαχείριση του χρηματιστήριου μέχρι το αμαρτωλό ομόλογο του ΤΑΙΠΕΔ τα αποθεματικά του ταμείου δέχτηκαν λεηλασία. Το κούρεμα Βενιζέλου (PSI) και η μαζική απώλεια εισφορών απ τις χιλιάδες απολύσεις και την κατάργηση θέσεων εργασίας (πάνω από 30%) στο φάρμακο, θα ολοκληρώσουν την καταστροφή.
Οι αντιδραστικές νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις στο ασφαλιστικό και συγκεκριμένα στην επικουρική μας ασφάλιση προχώρησαν με την πλήρη κάλυψη, ανοχή και πολλές φορές πρωτοστατούντων της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και τους εκπροσώπους μας στο ταμείο. ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ εδώ και χρόνια φλερτάρουν με την ιδέα μετατροπής του σε επαγγελματικό ταμείο «για να σωθούν» δήθεν «τα αποθεματικά». Αντί να αντιπαλέψουν τους αντιασφαλιστικούς νόμους Ρέππα-Πετραλιά και άλλους συμμορφώθηκαν με τα μοντέλα διαχείρισης που προωθούν κυβερνήσεις, hedge funds και τραπεζίτες. Αντί να προτάξουν το αίτημα για ασφάλιση χιλιάδων εργατών τη φαρμακοβιομηχανίας στο ΤΕΑΥΦΕ πρόκριναν τα επιχειρησιακά ομαδικά συμβόλαια μεταξύ φαρμακευτικών και ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και μάλιστα μέσα από συλλογικές συμβάσεις. Αντί να σηκώσουν το βάρος της οργάνωσης του αγώνα για δημόσιο καθολικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και την ανατροπή κυβέρνησης και τρόικας, «αξιοποιούν» το νόμο Κουτρουμάνη για να μετατρέψουν την δημόσια επικουρική ασφάλιση σε επαγγελματικό ταμείο, για να ολοκληρώσουν το νεοφιλελεύθερο δόγμα των τριών πυλώνων: συρρικνωμένη κύρια σύνταξη βοήθημα – ανταποδοτικό χαρτζιλίκι – ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ.
Ένα, δύο, τρία, πολλά μνημόνια θα υλοποιούν συνεχώς τη στρατηγική αυτή, διαλύοντας ουσιαστικά ολόκληρη την κοινωνία: με 1.500.000 ανέργους κάθε μορφής, με περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και προνοιακά επιδόματα, με ολοκληρωτική κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, με κατάργηση της επικουρικής ασφάλισης, διάλυση του ΕΣΥ (κλείσιμο κλινικών, κατάργηση έως και 10.000 κλινικών), κατάργηση σχολών και τμημάτων ΑΕΙ-ΤΕΙ, κλείσιμο σχολείων κλπ.
Οι εξελίξεις στο φάρμακο και ευρύτερα στην υγεία και οι συνέπειες στους εργαζόμενους
Στην Υγεία η εικόνα είναι τραγική: Καταρρέουσα πρωτοβάθμια περίθαλψη, περικοπές δαπανών για τα Νοσοκομεία για φάρμακα, υλικά, εξετάσεις, προσωπικό, εφημερίες, συνεχείς αυξήσεις του ποσοστού συμμετοχής των ασφαλισμένων με ταυτόχρονη αύξηση των υποχρεωτικών ασφαλιστικών εισφορών στα Ταμεία! Απογευματινά ραντεβού στα Δημόσια Νοσοκομεία που έχουν εισιτήριο 70ευρω! Μείωση προσωπικού, απαράδεκτες συνθήκες παροχής των ιατρικών υπηρεσιών (ελλείψεις υγειονομικού υλικού – κλινών σε εντατικές, φαρμάκων, αντιδραστηρίων), δυσκολία προσέγγισης στο σύστημα Υγείας των ανασφάλιστων, των φτωχών, των μεταναστών. Και βέβαια οι ίδιες συνθήκες επικρατούν και για τους εργαζόμενους στα ιδιωτικά νοσοκομεία, κλινικές, διαγνωστικά κέντρα, εργαστήρια.
Ειδικότερα στο φάρμακο, η απαίτηση για «εξοικονόμηση» 2 δις από τα φάρμακα (2ο μνημόνιο και οι δεσμεύσεις που έχουν ήδη υπογραφεί για μείωση των τιμών των γενοσήμων στο 60% της τιμής των πρωτοτύπων) θα έχει σαν συνέπεια την αποδιάρθρωση της ντόπιας παραγωγής, το πέταγμα στο δρόμο χιλιάδων εργατών και εργαζομένων που θα προστεθούν στους χιλιάδες που έχουν ήδη απολυθεί. Ταυτόχρονα, υπολογίζουμε ότι υπάρχει μείωση των εργαζόμενων ευρύτερα στον κλάδο της υγείας, της τάξης του 30%, η οποία συνεχίζεται και εντείνεται.
Αλλά και για όσους θα συνεχίσουν να εργάζονται ακόμη, οι συνθήκες εργασίας θα χειροτερεύουν διαρκώς, οι μισθοί και τα ασφαλιστικά δικαιώματα θα περιορίζονται. Η εργοδοτική αυθαιρεσία περνάει μέσα από την καταστρατήγηση της κλαδικής συλλογικής σύμβασης και τη γενίκευση ατομικών συμβάσεων εργασίας καθώς η Τρόικα απαιτεί την πλήρη κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων. Ήδη το ωράριο παραβιάζεται κατά το δοκούν, μειώνονται οι αποζημιώσεις για τα εκτός έδρας και τα συνέδρια, εφαρμόζονται ατομικές συμβάσεις για μερική απασχόληση, μείωση ημερών εργασίας, μείωση μισθών. Η εικόνα αυτή αποτυπώνεται με εντονότατο τρόπο και στους υπαλλήλους των φαρμακείων, όπου τα βάρη από την διεύρυνση του ωραρίου, τη μείωση του τζίρου και τις απλήρωτες οφειλές των ταμείων μεταφέρονται στις πλάτες των εργαζομένων με πολλές απλήρωτες ώρες δουλειάς, δραστικές μειώσεις μισθών κ.ο.κ.
Η διάλυση της δημόσιας ασφάλισης για τους εργαζόμενους στο φάρμακο
Από 01/03/2013 το ΤΕΑΥΦΕ από ΝΠΔΔ μετατράπηκε σε ΝΠΙΔ και διέπεται από το νομοθετικό πλαίσιο για την επαγγελματική ασφάλιση (ν.3029/2002). Με την πράξη αυτή ολοκληρώνεται ο μακρύς δρόμος των αναδιαρθρώσεων που ξεκίνησαν την δεκαετία του ‘90 και που τελικό στόχο έχουν την καθιέρωση και κυριαρχία της ιδιωτικής ασφάλισης.
Από την σημιτική διαχείριση του χρηματιστήριου μέχρι το αμαρτωλό ομόλογο του ΤΑΙΠΕΔ τα αποθεματικά του ταμείου δέχτηκαν λεηλασία. Το κούρεμα Βενιζέλου (PSI) και η μαζική απώλεια εισφορών απ τις χιλιάδες απολύσεις και την κατάργηση θέσεων εργασίας (πάνω από 30%) στο φάρμακο, θα ολοκληρώσουν την καταστροφή.
Οι αντιδραστικές νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις στο ασφαλιστικό και συγκεκριμένα στην επικουρική μας ασφάλιση προχώρησαν με την πλήρη κάλυψη, ανοχή και πολλές φορές πρωτοστατούντων της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και τους εκπροσώπους μας στο ταμείο. ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ εδώ και χρόνια φλερτάρουν με την ιδέα μετατροπής του σε επαγγελματικό ταμείο «για να σωθούν» δήθεν «τα αποθεματικά». Αντί να αντιπαλέψουν τους αντιασφαλιστικούς νόμους Ρέππα-Πετραλιά και άλλους συμμορφώθηκαν με τα μοντέλα διαχείρισης που προωθούν κυβερνήσεις, hedge funds και τραπεζίτες. Αντί να προτάξουν το αίτημα για ασφάλιση χιλιάδων εργατών τη φαρμακοβιομηχανίας στο ΤΕΑΥΦΕ πρόκριναν τα επιχειρησιακά ομαδικά συμβόλαια μεταξύ φαρμακευτικών και ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και μάλιστα μέσα από συλλογικές συμβάσεις. Αντί να σηκώσουν το βάρος της οργάνωσης του αγώνα για δημόσιο καθολικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και την ανατροπή κυβέρνησης και τρόικας, «αξιοποιούν» το νόμο Κουτρουμάνη για να μετατρέψουν την δημόσια επικουρική ασφάλιση σε επαγγελματικό ταμείο, για να ολοκληρώσουν το νεοφιλελεύθερο δόγμα των τριών πυλώνων: συρρικνωμένη κύρια σύνταξη βοήθημα – ανταποδοτικό χαρτζιλίκι – ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ.
Η ολοκλήρωση του σχεδίου γίνεται με την ανοχή αν όχι και την συμφωνία
μερίδας της συνδικαλιστικής αριστεράς και όχι μόνο στο δικό μας ταμείο. Η
επιλογή αυτή όχι μόνο δεν θα προστατεύσει ό,τι έχει μείνει από τα
αποθεματικά αλλά θα μειώσει παραπέρα συντάξεις και παροχές και θα
επιταχύνει την διάλυση του.
Για το Συνδικαλιστικό κίνημα γενικά και στον κλάδο μας
Για όλα αυτά το Σ.Κ. βρέθηκε ανέτοιμο πολιτικά και οργανωτικά να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά την εκδήλωση της κρίσης (2008) και κυρίως μετά την υπογραφή του μνημονίου. Εξαρτημένο πλήρως σε επίπεδο ΓΣΕΕ από τις επίσημες κομματικές-κυβερνητικές γραμμές και τις εργοδοτικές απαιτήσεις, βουλιάζοντας για χρόνια στο «βάλτο» της συναίνεσης, του «εταιρισμού», της υποταγής, τον συντεχνιασμό και τη διάσπαση, έφτασε στη σημερινή κρίση αντιπροσώπευσης και στα απόλυτα όριά του που καθορίζονται από την εξέλιξη και το βάθεμα της κρίσης: όλο και πιο συχνά να τίθεται «εκτός νόμου» αφού τα όρια του τελευταίου δεν είναι παρά τα συρματοπλέγματα των μνημονίων και της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί.
Τα φαινόμενα αυτά τα ζήσαμε και τα ζούμε και στην Ομοσπονδία μας, την ΠΟΙΕ: Απουσία από τους χώρους εργασίας, γραφειοκρατική λειτουργία, αδυναμία υπεράσπισης και προστασίας των ανέργων συναδέλφων, άρνηση στην πράξη συντονισμού με τις ταξικές δυνάμεις στον χώρο του φαρμάκου.
Ιδιαίτερα η πολυδιάσπαση στο συνδικαλιστικό χώρο του φαρμάκου έχει οδηγήσει όχι μόνο σε αναποτελεσματικότητα αλλά και στα όρια της αυτογελοιοποίησης. Δύο ομοσπονδίες, τρία κλαδικά συνδικάτα στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις που δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε για την ώρα μια απλής παράστασης διαμαρτυρίας. Αυτό οδηγεί τους συναδέλφους στην απογοήτευση, στην αποστράτευση, στην ιδιώτευση μακριά από την συνδικαλιστική οργάνωση και δράση.
Τι συνδικαλιστική οργάνωση χρειαζόμαστε
Εμείς αντίθετα πιστεύουμε ότι σήμερα υπάρχει ανάγκη από μια τομή στο συνδικαλιστικό κίνημα. Για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να συσπειρωθούν ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΚΩΝ. Να βρουν δηλαδή οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τους τρόπους να συγκεντρωθούν και να οργανωθούν, σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και αυτό να είναι το μοναδικό κριτήριο της δράσης τους. Να βρουν τρόπους να συντονιστούν και να ενιαιοποιήσουν τις δράσεις και τους επιμέρους αγώνες τους. Να αποκτήσουν ο καθένας τους ρόλο, βαρύτητα στις συνδικαλιστικές αποφάσεις. Να συνδεθούν με οργανωμένο τρόπο με τους άνεργους και τους απολυμένους. Να αναπτύσσουν ένα κίνημα ανεξάρτητο από κυβερνήσεις, εργοδοσία, κράτος. Να πάρουν την υπόθεση του αγώνα που χρειάζεται πραγματικά στα δικά τους χέρια. Ένα συνδικαλιστικό κίνημα που καθημερινά θα στηρίζεται στις έννοιες της αλληλεγγύης, της διεκδίκησης, της ανατροπής, της συλλογικότητας και της οργάνωσης.
Σε αυτή την βάση, ειδικότερα στον κλάδο μας επιμένουμε στην ΕΝΟΤΗΤΑ: Μία Ομοσπονδία, ένα Συνδικάτο ανά περιφέρεια και στην Αθήνα με μέλη του όλους τους εργαζόμενους στο φάρμακο και τις παρεμφερείς εταιρείες ανεξάρτητα από επάγγελμα και ειδικότητα. Επιμένουμε στην ΤΑΞΙΚΗ του ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ: Διευθυντές, εργολάβοι κλπ. δεν έχουν θέση σε αυτό. Ένα ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ που θα διαφυλάσσει την ανεξαρτησία του από τους εργοδότες, τις ενώσεις τους, τις κυβερνήσεις τους.
Ένα ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ που θα συσπειρώνει, θα οργανώνει, θα κινητοποιεί τους συναδέλφους εκεί που πρέπει (στους τόπους δουλειάς) και την ώρα που πρέπει.
Ένα ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ που θα λειτουργεί με κορυφαία έκφραση της λειτουργίας του τη Γενική του Συνέλευση, όπου όλοι θα συζητούν και θα αποφασίζουν από κοινού τις κατευθύνσεις, τις μορφές αγώνα, συνολικά τις παρεμβάσεις και τη δράση του.
Ένα ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ με συνδικαλιστικές επιτροπές σε κάθε εταιρεία και χώρο εργασίας.
- Για να αγωνιστούμε για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης
- Για να αγωνιστούμε για ένα Ενιαίο Δημόσιο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης για ικανοποιητική σύνταξη και υγεία για όλους τους εργαζόμενους, Έλληνες και μετανάστες
- Για να αγωνιστούμε για την υπεράσπιση της συλλογικής μας σύμβασης και των εργασιακών μας δικαιωμάτων, για αυξήσεις για όλους τους εργαζόμενους στο φάρμακο και τα συναφή επαγγέλματα στο ύψος του ανώτερου εργατικού μισθού στον κλάδο
- Για την ακύρωση των απολύσεων και την κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας
- Για να μην περάσει η λεηλασία και η κλοπή των ασφαλιστικών μας εισφορών
Για το Συνδικαλιστικό κίνημα γενικά και στον κλάδο μας
Για όλα αυτά το Σ.Κ. βρέθηκε ανέτοιμο πολιτικά και οργανωτικά να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά την εκδήλωση της κρίσης (2008) και κυρίως μετά την υπογραφή του μνημονίου. Εξαρτημένο πλήρως σε επίπεδο ΓΣΕΕ από τις επίσημες κομματικές-κυβερνητικές γραμμές και τις εργοδοτικές απαιτήσεις, βουλιάζοντας για χρόνια στο «βάλτο» της συναίνεσης, του «εταιρισμού», της υποταγής, τον συντεχνιασμό και τη διάσπαση, έφτασε στη σημερινή κρίση αντιπροσώπευσης και στα απόλυτα όριά του που καθορίζονται από την εξέλιξη και το βάθεμα της κρίσης: όλο και πιο συχνά να τίθεται «εκτός νόμου» αφού τα όρια του τελευταίου δεν είναι παρά τα συρματοπλέγματα των μνημονίων και της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί.
Τα φαινόμενα αυτά τα ζήσαμε και τα ζούμε και στην Ομοσπονδία μας, την ΠΟΙΕ: Απουσία από τους χώρους εργασίας, γραφειοκρατική λειτουργία, αδυναμία υπεράσπισης και προστασίας των ανέργων συναδέλφων, άρνηση στην πράξη συντονισμού με τις ταξικές δυνάμεις στον χώρο του φαρμάκου.
Ιδιαίτερα η πολυδιάσπαση στο συνδικαλιστικό χώρο του φαρμάκου έχει οδηγήσει όχι μόνο σε αναποτελεσματικότητα αλλά και στα όρια της αυτογελοιοποίησης. Δύο ομοσπονδίες, τρία κλαδικά συνδικάτα στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις που δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε για την ώρα μια απλής παράστασης διαμαρτυρίας. Αυτό οδηγεί τους συναδέλφους στην απογοήτευση, στην αποστράτευση, στην ιδιώτευση μακριά από την συνδικαλιστική οργάνωση και δράση.
Τι συνδικαλιστική οργάνωση χρειαζόμαστε
Εμείς αντίθετα πιστεύουμε ότι σήμερα υπάρχει ανάγκη από μια τομή στο συνδικαλιστικό κίνημα. Για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να συσπειρωθούν ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΚΩΝ. Να βρουν δηλαδή οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τους τρόπους να συγκεντρωθούν και να οργανωθούν, σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και αυτό να είναι το μοναδικό κριτήριο της δράσης τους. Να βρουν τρόπους να συντονιστούν και να ενιαιοποιήσουν τις δράσεις και τους επιμέρους αγώνες τους. Να αποκτήσουν ο καθένας τους ρόλο, βαρύτητα στις συνδικαλιστικές αποφάσεις. Να συνδεθούν με οργανωμένο τρόπο με τους άνεργους και τους απολυμένους. Να αναπτύσσουν ένα κίνημα ανεξάρτητο από κυβερνήσεις, εργοδοσία, κράτος. Να πάρουν την υπόθεση του αγώνα που χρειάζεται πραγματικά στα δικά τους χέρια. Ένα συνδικαλιστικό κίνημα που καθημερινά θα στηρίζεται στις έννοιες της αλληλεγγύης, της διεκδίκησης, της ανατροπής, της συλλογικότητας και της οργάνωσης.
Σε αυτή την βάση, ειδικότερα στον κλάδο μας επιμένουμε στην ΕΝΟΤΗΤΑ: Μία Ομοσπονδία, ένα Συνδικάτο ανά περιφέρεια και στην Αθήνα με μέλη του όλους τους εργαζόμενους στο φάρμακο και τις παρεμφερείς εταιρείες ανεξάρτητα από επάγγελμα και ειδικότητα. Επιμένουμε στην ΤΑΞΙΚΗ του ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ: Διευθυντές, εργολάβοι κλπ. δεν έχουν θέση σε αυτό. Ένα ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ που θα διαφυλάσσει την ανεξαρτησία του από τους εργοδότες, τις ενώσεις τους, τις κυβερνήσεις τους.
Ένα ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ που θα συσπειρώνει, θα οργανώνει, θα κινητοποιεί τους συναδέλφους εκεί που πρέπει (στους τόπους δουλειάς) και την ώρα που πρέπει.
Ένα ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ που θα λειτουργεί με κορυφαία έκφραση της λειτουργίας του τη Γενική του Συνέλευση, όπου όλοι θα συζητούν και θα αποφασίζουν από κοινού τις κατευθύνσεις, τις μορφές αγώνα, συνολικά τις παρεμβάσεις και τη δράση του.
Ένα ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ με συνδικαλιστικές επιτροπές σε κάθε εταιρεία και χώρο εργασίας.
- Για να αγωνιστούμε για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης
- Για να αγωνιστούμε για ένα Ενιαίο Δημόσιο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης για ικανοποιητική σύνταξη και υγεία για όλους τους εργαζόμενους, Έλληνες και μετανάστες
- Για να αγωνιστούμε για την υπεράσπιση της συλλογικής μας σύμβασης και των εργασιακών μας δικαιωμάτων, για αυξήσεις για όλους τους εργαζόμενους στο φάρμακο και τα συναφή επαγγέλματα στο ύψος του ανώτερου εργατικού μισθού στον κλάδο
- Για την ακύρωση των απολύσεων και την κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας
- Για να μην περάσει η λεηλασία και η κλοπή των ασφαλιστικών μας εισφορών
- Για να αγωνιστούμε ενάντια στο φασισμό που προσπαθεί να τσακίσει τα συνδικάτα
- Για να συντονιστούμε στην δράση με όλους τους εργαζόμενους στο χώρο της υγείας και όλη την εργατική τάξη για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας
- Για να συντονιστούμε στην δράση με όλους τους εργαζόμενους στο χώρο της υγείας και όλη την εργατική τάξη για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας
